سخنی با خدا

از خدا خواستم عادت هاي زشت را تركم بدهد.

خدا فرمود: خودت بايد آنها را رها كني.

از او خواستم فرزند معلولم را شفا دهد.

فرمود:لازم نيست، روحش سالم است. جسم هم كه موقت است.

از او خواستم لااقل به من صبر عطا كند.

فرمود: صبر،حاصل سختي و رنج است. عطا كردني نيست، آموختني است.

گفتم مرا خوشبخت كن.

فرمود: نعمت از من خوشبخت شدن از تو.

از او خواستم مرا گرفتار درد و عذاب نكند.

فرمود: رنج از دلبستگي هاي دنيا يي جدا و به من نزديك ترت مي كند.

از او خواستم روحم را رشد دهد.

فرمود: نه، تو خودت بايد رشد كني.

من فقط شاخ و برگ اضافي ات را هرس ميكنم تا بارور شوي.

از خدا خواستم كاري كند كه از زندگي لذت كامل ببرم.

فرمود: براي اين كار من به تو زندگي داده ام.

از خدا خواستم كمكم كند همان قدر كه او مرا دوست دارد، من هم ديگران را دوست بدارم.

خدا فرمود: آها بالاخره اصل مطلب دستگيرت شد!